Allah neden Hastalık Verir
ALLAH (cc) neden Hastalık Verir,Neden Acı Çektirir?
ALLAH neden Hastalık Verir,Neden Acı Çektirir? Niçin ALLAH Kendisini seven,Kendisine itaat eden insanlara hastalık veriyor? Bu Merhamete ve şefkate zıt değilmi? Halbu ki hastalığa layık,kendine isyan eden bir sürü insan var..
Bu Konuşmayı Bazen Kendimize Yapar Ve Düşünürüz.. Büyük İhtimal Bu Sorular Çeşitli Şekillerde de Kendi Kendinize Sorduklarınız Sorular Arasında Olduğunu Düşünüyorum.Ben Sizinle Paylaşmak İstiyorum Bu Konuyu....
Hastalık bir insanın kendini anlaması,bilmesi,kulluğunu hatırlaması ve ölüme hazırlanması için ,en büyük bir uyarıcıdır.İnsan için sözü en tesirli mürşidlerden birisi hastalıktır.
İnsanın acizliğini,misafirliğini ve bir gün dünyadan ayrılacağını haykırır durur...
Hastalık insanın bir yolcu gibi davranması gerektiğinin dersini verir.Hayata gelmekten maksat sadece çekip gitmek değil,insana ebed yolculuğunda gerekli olan malzemeleri elde etmesini sağlamaktır.
Hastalık ömrün dakikalarını meyveli ve bereketli hale getirir.Adeta zamanı tutar,uzatır.Bir dakikayı,sabırla ve şükürle bir saat hükmüne geçirir.
Hastalık insanı gururdan kurtarır.Hayatı boş yere harcamasını engeller.Cenab-ı Hak Mülk sahibidir.Mülkünde dilediği gibi tasarruf eder.Hastalığı verir.Eş-Şâfii İsimi ile tecelli eder.Şükrettirir,ebedi hayata sermaye kazandırır.
Hastalık vasıtasıyla insanın ruhu gelişir,şekillenir,gizli kabiliyetleri ortaya çıkar.
Hastalıklar,insanın gençlik sarhoşluğu ile büyük hatalara düşmesine,kendisine hem dünyada hem de ahirette zarar verecek yollara girmesine engel olur.Hastalıktan kurtulan bir adam geçmişini hatırladıkça şükürle rabbini anar.Çünkü sıkıntısı gitmiş sevinci kalmıştır.
İnsan,Hastalık sayesinde dünya onu terketmeden dünyayı terk etmeyi öğrenir.Kalbini dünyaya bağlamaz,Herşey zıddı ile bilinir.Sağlığın ve sıhhatin kıymeti hastalıkla anlaşılır.Eğer Hastalık olmazsa,sıhhatin kıymeti ve değeri bilinmez.
İnsan sıhhat ile hakikatini hastalıkla keşfeder.İlle de ölüm hastalığının hemen arkasından gelmez.Nice ölecek diye beklenen hasta ayağa kalkmış ve bekleyenlerden sonra vefat etmiştir.Ecel ne zaman takdir edildiyse ölüm o zaman gelecek vehimler ve korkular onu asla değiştiremeyecektir.İnsan hastalıkla kaybettikleri şeyleri değil,kazandıklarını düşünmeli,onu kazançlı bir sermaye haline getirmelidir ve getirmeye çalışmalıdır.Hastanın çevresinde öyle bir şefkat uyanır ki,o kazanılan şeyler ,kurulan dostluklar ve bağlar hiç de azımsanacak gibi değildir.Hastalık hayatı şefkat ve sevgiyle örter.Günahlar ebedi hayatın daima hastalıklarıdır Asıl hastalıklar bunlardır.Hastalığa sabır ve şükür ile devam edenin ebedi yaraları iyileşir yani günahları dökülmeye başlar ebedi hayatın hastalıkları iyileşmeye başlar.
Maddi hastalıklar,manevi yaralara ilaçtır.Hastalık ve onunla gelen acizlik,ebedi rahmet hazinelerinin kapısındaki en geçerli şefaatçidir.
