Resulu Ekremin Güzel Sureti

Resûlü Ekrem (s.a.v.)’in güzel sureti - Hilye-i Saâdeti

Peygamber (s.a.v.) Efendimiz Hazretleri,bütün yaratılmış olanların en güzeli idi.

Bütün uzuvları uygun idi. Ölçülü idi, yakışıklı idi. Mübarek vucudu güçlü ve kuvvetli idi.

Zayıf ve şişmen olmayıp orta halde idi,etleri sıkıca idi.
Nurlu cildi ipeklerden yumuşaktı. Hoş güzel cisminin kokusu fevkalâde güzeldi.

Okşadığı şeylerden günlerce güzel kokular duyulurdu. Tertemiz vucudu beyazdı,nurâni idi. Bu beyazlık içinde hoş- güzel bir pembelik parıldardı.

Pek sevimli olan mübarek boyu ne kısa- ne uzun idi. Bununla beraber yanında bulunanlardan dâima uzun görünürdü.

Berrak göğsü ve iki mübarek omuzlarının arası geniş idi ve nurlu omuzları arasında güvercin yumurtası gibi bir kırmızı ben nişânesi vardı ki,bu bir “ Hâtem-i Nübüvvet – Peygamberlik mührü “ idi.

O Nebiyyi zişânın bilekleri, elleri, parmakları uzunca ve kalınca idi. Mübarek başı ve ağzı pek ölçülü ve pek güzel sayılacak şekilde büyükçe idi.

Ön dişleri seyrekçe idi. Söz söyledikçe inci tanelerinden daha berrak olan dişlerinin parıltısı görülürdü. Parlak Anlı genişti.

Hilal kaşları uzunca idi. Kaşlarının arası açıkça idi. İki kaşının arasında gazap ettiği zaman kabarıp beliren hoş-güzel bir damar vardı. Hoşluk güzellik nişanesi olan kirpikleri,uzun ve siyah di.

Saadetli sakalı sıkça idi. Bir tutam boyunca bulunurdu.

Ahirete teşrifleri sırasında mübarek başıyla sakalının beyaz saçları henüz yirmi kadar bulunuyordu. Sümbüllerden daha zarif,daha güzel kokulu bulunan başının saçları ne pek kıvırcık, ne de pek düz idi,kulaklarının yumuşaklarını geçmezdi.

Ashab-ı Güzîn’den Hz. Enes demiştir ki: “ Ben Resûlullah (s.a.v.)’den daha güzel bir zat görmedim, mübarek yüzünden sanki güneşin nurları akardı, o güzel yüzünde parlayan letafet nurları,güzel dişlerinden gülümsedikçe saçılan berrak parıltılar,karşısında bulunan duvarlara aksederdi.

Evet…Resûlü Ekrem (s.a.v.) Efendimiz’in bütün uzuvları,bütün duyu organları pek mükemmeldi. Başkalarının göremeyecekleri,işitemeyecekle ri kadar uzak yerlerde bulunan şeyleri görür,sesleri işitirdi.

Pek vakarlı olan yürüyüşü, inişten aşağıya doğru akar gibi süratlice idi. Kendisinde her yönüyle bir mükemmeliyet,bir fevkalâdelik görünürdü. Kendisini ilk gören kimse,bir heybet içinde kalır, kendisiyle görüşüp konuşma şerefine nail olan kimse, ona karşı derin bir sevgi duyardı.

Onun yüksek vasıflarını görüp anlatanlar,onun bir benzerini ne ondan evvel ne de ondan sonra görüp bilmediklerini ifade ederlerdi.

Kısacası O bir letâfet ve mükemmeliyet harikası idi. Sallallâhü aleyhi vesellem.