Padişah ve Esir
Padişah ve Esir
Vaktiyle bir padişah ellerindeki esirlerden birini, diğer esirleri kışkırtıyor, isyana teşvik ediyor diye cezalandırmak istedi. Bu tür suçların cezası da idamdı. Esir bunu bildiği için, ''ölümden öte yol yoktur'' felsefesi ile, kendi dilinde padişaha sövüp saydı, iyice içini döktü. Padişah esirin dilinden anlayan bir vezire, '' Neler söylüyor bu adam? '' diye sordu. Vezir, Temiz yaratılışlı, iyilik yanlısı biriydi. Esirin küfürler savurduğunu değil de ''Ben bir hata ettim bir padişah olarak sana yakışan ise affetmektir Allah’ da bağışlamayı ve bağışlayanları sever, diyor'' dedi. Vezirin bu sözleri üzerine padişah merhamete geldi ve esiri affetti.Fakat esirin dilinden anlayan kötü yürekli bir başka vezir müdahele etti, ''Padişahım, bu esir söylenenlerin tam tersine size en ağır küfürleri savurdu, ağzına geleni söyledi dedi.
Padişah yerinde bir soyluluk gösterisinde bulundu, kötü yürekli vezire hitap ederek, '' Önceki vezirimin söylediği yalan, senin söylediğin doğrudan daha çok hoşuma gitti senin gammazlığına itibar etmiyorum'' dedi ve af kararını geri almadı.
Araştırmacı - Yazar : Gökmen AKBAŞ
